عاشقانه ای از پارسا پیروزفر و الناز شاکردوست؛ شروع یک راه تازه - وبلاگ هیچکس

به گزارش وبلاگ هیچکس، فیلم تی تی که اکران آنلاین آن آغاز شده یکی از عاشقانه های چند سال گذشته سینماست که کارگردانش آیدا پناهنده آن را نوعی بیراهه رفتن یا آغاز یک راه تازه در سینمای خود می داند.

چهارمین فیلم سینمایی آیدا پناهنده پس از ناهید، اسرافیل و پاییز نیکایدوها (ساخته شده در ژاپن) است که سال 1398 ساخته شد و در جشنواره سی ونهم فیلم فجر هم به نمایش در آمد.

این فیلم از تیرماه سال جاری در سینماهای کشور روی پرده رفت و تا مدتی قبل که همچان اکران می شد به فروش بیش از 21 میلیارد تومان رسید و حالا به اکران آنلاین رسیده است. در تی تی الناز شاکردوست، پارسا پیروزفر و هوتن صبور بازیگران نقش اصلی هستند و پیروزفر نقش یک استاد فیزیک را دارد و شاکردوست یک خدمتگزار بیمارستان که رابطه ای خاص میان ان ها شکل می گیرد.

پناهنده در گفت وگویی تصویری با مجله فیلم امروز گفته بود: تی تی با دو فیلم ناهید و اسرافیل که معضلات اجتماعی در آن ها پررنگ بود، تفاوت دارد و کمی به سمت سینمای کمتر اجتماعی می رود با روابط انسانی پررنگ تر.

تی تی یک گام شاید متهورانه تری در مسیر سینمای پناهنده است و شاید هم بیراهه رفتن و آغاز یک راه تازه.

او درباره بازیگران این فیلم هم گفته بود: خیلی خوش شانس بودم که الناز شاکردوست، دو، سه ساعت پس از خواندن فیلمنامه زنگ زد و بابت فیلمنامه قوت قلب داد و از همان جا همکاری و دوستی ما آغاز شد. درباره پارسا پیروزفر هم از همان موقعی که فیلمنامه تمام شد به او فکر می کردم چون شمایلی دارد که تنها فرد برای بازی در نقش استاد فیزیک ما می توانست باشد.

این فیلم در شهرهای رشت، ماسال و رضوانشهر در فصل زمستان 1398 ساخته شده و شاکردوست یک ماه برای صحبت به لهجه غلیظ گیلکی تمرین می نموده و بعد در طول کار این تمرین با پیروزفر که خودش اهل انزلی است ادامه داشت.

پناهنده بعلاوه گفته است: من از اولین روزی که فیلمسازی را آغاز کردم دلم می خواست فیلم هایم را هم مردم دوست داشته باشند و هم منتقدها؛ یعنی یک سینمای ماندگار را دوست داشتم که به ذات هنر نزدیک باشد و این کار خیلی سختی است. هنوز هم یکی از چالش هایم همین است که چطور بین این دو حرکت کنم.

این کارگردان تاکید دارد که فیلمسازی اش تحت تاثیر سینمای آندره تارکوفسکی است هرچند فاصله کار او با تارکوفسکی تا ماه است. با این حال معتقد است شاید علت اینکه در هر سه فیلمش نشانه های حضور طبیعت و قاب بندهای زیبا از طبیعت عیان است، شاید به تحصیل او در رشته فیلمبرداری سینما برمی گردد و اینکه اساسا زیبایی شناسی قاب برایش مهم است. او گفته است: در تهران فیلم ساختن برایم سخت است چون این شهر خاکستری و دیگر زشت، جایی نیست که دوربینم را در آن ببرم ولی در هر گوشه ای از ایران شم قصه پردازی و نگاه فیلمبردارانه ام تحریک می گردد.

منبع: همشهری