پیشنهاد تماشای فیلم پرسه ، معرفی و خلاصه داستان ، Walkabout (1971) - وبلاگ هیچکس

به گزارش وبلاگ هیچکس، فیلم پرسه یک فیلم ماجراجویانه با تم بقا به کارگردانی نیکلاس روگ محصول سال 1971 است که برداشت آزادانه ای از رمانی به همین نام اثر دانلد جی پاین است. از بازیگران آن می توان به جنی اگاتر، دیوید گالپیلیل و جان میلون اشاره نمود. پرسه از نخستین آثار موج نوی سینمای استرالیا به شمار می رود.

سال فراوری : 1971

کارگردان : نیکلاس روگ

آهنگساز(موسیقی متن) : جان باری

هنرپیشگان : جنی آگوتر، لوسی ین جان، دیوید گالپیلیل، جان میلن، پیتر کارور و باری دانلی،

پدری (میلن)، دختر چهارده ساله (آگوتر) و پسر شش ساله اش (جان) را در صحرای استرالیا به پیک نیک می برد، ناگهان با تپانچه ای به طرف شان شلیک می نماید و بعد خودش را می کشد. بچه ها در صحرا گم شده و گرسنه، سرگردان می شوند تا این که به یک نوجوان بومی استرالیائی (گالپیلیل) برمی خورند که به زبان خودش - که نمی فهمند - شرح می دهد که در دوره شش ماهه دوره گردیاش است - دوره ای که هر نوجوانی برای مرد شدن باید تنها در صحرا بگذراند.

بومی همراه شان می شود و برای شان آب و غذا تهیه می نماید. روزی کلبه ای متروک پیدا می نمایند و وقتی برادر نیست، بومی برای دخترک پایکوبی خواستگاری اجرا می نماید و وقتی او اعتنائی نمی نماید، فردا صبح جسدش را در تنه درختی پیدا می نمایند. برادر و خواهر به سوی زندگی متمدن باز می گردند. سال ها بعد، دختر در حالی که برای شوهر تاجر جاه طلبش شام می پزد، حسرت روزهائی را می خورد که سه نفری آزاد و رها، در دل طبیعت بدوی چرخ می خوردند.

روگ اسطوره وحشی های شریف را به زبانی سینمائی باز می آفریند. در فصل آغازین رشته ای از اصوات و تصاویر از انسان های متمدن چنین القا می نمایند که آدمیزاد مدرن از آئین های قبیله ای فراتر نرفته، بلکه صرفاً آنها را تحریف نموده است. سپس روایت همراه با سرود اشتوکهاوزن، شخصیت ها را از تمدن به سوی طبیعت می راند. سرودی که نتیجه تراژیک و اجتناب ناپذیر این اودیسه را اعلام می نماید. اگرچه فیلم با آنتی تزهای آشنائی کار می نماید (وحشی شریف و اجتماع تباه، بهشت گم شده و جهنم شهری) از آنجا که به جای ایده ها با تصاویر کار می نماید، تأثیر نیرومندی برجای می گذارد.

فیلم برداری درخشان روگ ستایشی است از تنوع بی منتها و رعب بی انتها طبیعت و هم جواری زندگی و مرگ را در چشم اندازی گذشته از زیر چرخ قرن ها نشان می دهد: چشم اندازی که دو بچه فیلم با لباس های فلانل شان افتادنو خیزان آن را می پیمایند. روگ به سراغ بعضی ایده های بورخس فیلم قبلی خود، اجرای نقش (1970) نیز بازمی شود - هم زیستی گذشته و حال، هویت سیال. و بار دیگر یک خودکشی آئینی را اوج کار قرار می دهد.