نخستین عکس هایی که زمان را متوقف کردند! - وبلاگ هیچکس

به گزارش وبلاگ هیچکس، با انرژی بالا و در حالِ انفجار، اما هم چنان بی حرکت؛ این توصیفی کوتاه از تصویرِ هرولد داک ادگرتون از گلوله ای 30 میلیمتری است که سیبی را شکافته و از آن عبور می نماید. ادگرتون این لحظه گیرا را در سال 1964 ثبت کرد؛ چیزی که تا پیش ازآن امکانِ دیدنش وجود نداشت.

به گزارش فرادید، این صحنه با پوستِ سیبی که در پس زمینۀ آبی تیره در حالِ متلاشی شدن است، چشم انداز ای زیبا و مجسمه گون به خود گرفته است. این تصویر، به طور گسترده به عنوان تصویری هنری نگریسته می گردد. اما مهم ترازآن، برای خالقش یک شاهکار مهندسی برق نیز بود. او که سال های درازی استاد دانشگاه تکنولوژیِ ماساچوست بود، از این عکس برای نمایشِ سخنرانیِ معروفش با عنوانِ چگونه پوره سیب درست کنیم استفاده کرد. او در این سخنرانی شرح می دهد که تکنولوژی پیشگامِ فلاش به او در گرفتن این تصویر یاری نموده است.

ادگرتون که در سال 1990 در سن 86 سالگی درگذشت به عنوان پدر عکاسی پرسرعت شناخته می گردد. سرعت شاتر (دیافراگم) دوربین برای ثبتِ گلوله ای که با سرعتِ 2800 فوت (تقریباً 853 متر) بر ثانیه حرکت می نماید، بسیار کند بود، اما فلاش های استروبوسکوپی او ـ که نمونه های اولیه استروب لایت های (نور های چشمک زن) مدرن بودند ـ انفجار های نوری آن قدر کوتاهی ایجاد می کردند که به نظر می رسید زمان در درست ترین لحظه ممکن در عکس متوقف شده است. نتایج بسیار شگفت انگیز و البته اغلب پر از کثیف کاری بود!

جی. کیم وَندایور، دانشجوی سابقِ ادگرتون و دستیار تدریس او، درباره یکی از خاطرات شان می گوید: به شوخی می گفتیم که برای گرفتنِ تصویری که یک سومِ میکروثانیه (یک میلیونیمِ یک ثانیه) طول می کشد، باید کلِ روز مشغول تمیزکاری باشیم.

درحالیکه کاربرانِ دوربین های اولیه از پودر های فلاش آتش بازی که ترکیبی که از سوخت های فلزی و عواملِ اکسید نماینده بودند، برای فراوری واکنش های شیمیاییِ نوریِ درخشان و کوتاه استفاده می کردند، ادگرتون فلاشی را ساخته بود که بسیار کوتاه تر و کنترل آن آسان تر بود.

موفقیت او بیش ترا ز آنکه شیمیایی باشد، با فیزیک مرتبط بود: او بعد از ورود به دانشگاه ماساچوست در دهه 1920، یک افشانه نوری ساخت که از گاز زنون پر شده بود و وقتی در معرض ولتاژ بالا قرار می گرفت باعث می شد که الکتریسته به مدتِ چند ثانیه بین دو الکترود جهش پیدا کند.

ادگرتون قبل از اینکه عکسِ سیب اش که امروز خیلی معروف شده را بیاندازد، توانسته بود میکروفلاشی فراوری کند که به جای زنون از هوای خالص استفاده می کرد. او عکس های معروفی را گرفته که دهه ها بعد از ثبت شان هنوز ارزشمند هستند: عکسِ مرغ مگس خوار که در هوا معلق است، ضربه زدن به توپ های گلف و حتی لحظه انفجار هسته ای. او در جنگِ دنیای دوم یک دوربینِ پرسرعتِ الکترونیکی برای کمیسیون انرژی اتمی فراوری کرد که می توانست مقدار نوری که در لحظه انفجار وارد دوربین می گردد، را کنترل کند.

وندایور که هنوز به عنوان استاد رشته مهندسی مکانیک در دانشگاه ماساچوست کار می نماید، می گوید با این حال عکس های گلوله او در دهه 1960 بودند که بسیار خاطره انگیز شدند. او شرح می دهد که چالش فقط فراوری فلاش نبود بلکه آماده شدنِ دوربین برای ثبت عکس در درست ترین زمان ممکن بود. واکنش های انسان برای گرفتنِ عکس بسیار کند بودند، بنابراین، ادگرتون از صدای خودِ گلوله به عنوان محرکی برای گرفتنِ عکس استفاده کرد.

وندایور می گوید: میکروفونی خارج از صحنه عکس و درست زیر تصویر واقع شده است؛ بنابراین وقتی موج ضربه ای گلوله به میکروفن برخورد می نماید، میکروفن فلاش را خاموش می نماید و بعد شما دیافراگم را می بندید.

ادگرتون و دانشجویانش سال ها از یک تفنگ برای هدف قرار دادنِ موز، بادکنک و کارت های بازی استفاده کردند. به نظرِ وندایور، سادگی عکس های سیب و همین طور عکس که او در سال 1957 از قطراتِ شیر درحالِ پخش شدن گرفته است، علت اصلی آن است که این عکس ها تبدیل به نماد هایی برای تعریفِ چیستیِ عکاسی از منظرِ ادگرتون شده اند. او می گوید: این تصاویر تخیل شما را به کار می اندازند ... و به سرعت می فهمید که چیستند.

یک عامل دیگر هم نقش داشته و آن نگاهِ هنری ادگرتون است. ترکیب بندیِ زیبای تصاویر او باعث شد که این تصاویر بار ها در مجلات و روزنامه های سراسر دنیا منتشر شوند و بیش از 100 عکس در موزه هنرِ اسمیت سونین در آمریکا نگه داری می شوند. اما ادگرتون در پیِ لقب و عنوان بیش تر نبود.

او گفته است: من را تبدیل به هنرمند نکنید. من مهندس هستم. من در پی حقایق هستم، فقط حقایق. درحالیکه وندایور می گوید قطعاً میراثی هنری از آزمایش های بصریِ ادگرتون به جای مانده است که باعثِ توسعه زمینه عکاسی شده است، اما تحقیقاتِ او اثراتِ بزرگی روی علم و صنعت نیز داشته است. وندایور می گوید که همه دانشجویان ماساچوست تشویق می شوند که عکس های گلوله ای خودشان را ثبت نمایند.

او شرح می دهد: ما هنوز این درس را آموزش می دهیم و دانشجویان هنوز به چیز های عجیب برای عکس گرفتن فکر می نمایند. او به خاطر می آورد که یکی از آخرین تصاویر، تصویری از کچ رنگی و ماتیک بود که گلوله از بین شان عبور می کرد. سیب دیگر کسالت آور شده است.